Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Το χταπόδι (ανέκδοτο)

Γειά και χαρά. Λόγω των ημερών με το Μουντιάλ και το φημισμένο χταπόδι Πολ, θυμήθηκα ενα παλιό video στο youtube.. Εγώ είχα την χαρά να το δω και όταν πρωτοπαίχτηκε στην τηλεόραση. Ποιό video; Εκπομπή: Κομφούζιο. Πρωταγωνιστής: Σερβετάς. Ας θυμηθούμε παλιές καλές εποχές! (Κανάκης με μαλλιά, κλπ)

Διαβάστε περισσότερα...

Αυτή είναι απορία!

Γειά και χαρά.
Ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι, αυτά έχει..
Ας τον βοηθήσει κάποιος.. Διαβάστε περισσότερα...

Λοβέρδος speaking!

Γειά και χαρά.
Δε χωρά αμφιβολία!
Το νομοσχέδιο θα περάσει..
(έχουμε πηγές εκ των έσω) Διαβάστε περισσότερα...

Παραμύθια απο τον παππού Χατζηγάκη

Γειά και χαρά.
Κλικ στη φωτο για άνοιγμα..
(Παραμύθια δίχως τέλος) Διαβάστε περισσότερα...

Αφιερωμένο στους σκληρά εργαζόμενους

Γειά και χαρά. Ένα όμορφο και δροσερό τραγούδι απο το Μιχάλη. Όσοι απο σας είστε σε γραφεία και εργάζεστε σκληρά, χωρίς να χάνετε χρόνο σε blogs (!), ακούστε το, δείτε και τις πολύ καλοκαιρινές εικόνες..και κλάψτε παρέα μας!!

Διαβάστε περισσότερα...

Θα ήθελα να ήμουν τηλεόραση!

Γειά και χαρά. Το παρακάτω κείμενο το έστειλε η φίλη Κατερίνα. Δεν ξέρω αν όντως είναι γραμμένο απο μαθητή έκτης Δημοτικού όπως αναφέρει, αλλά σίγουρα κρύβει μεγάλες αλήθειες. Μεταξύ μας..μεγάλες!


ΘΕΕ ΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!

«Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ. Θέλω να με κάνεις τηλεόραση! Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου. Να έχω το δικό μου χώρο. Να έχω την οικογένειά μου γύρω από εμένα. Να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω. Θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπές ή ερωτήσεις. Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δεν λειτουργεί. Όταν είμαι τηλεόραση, θα έχω την παρέα του πατέρα μου όταν έρχεται σπίτι από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι κουρασμένος. Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να με αγνοεί… Θέλω τ΄ αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιός θα περνάει ώρες μαζί μου. Θέλω να νοιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, πότε – πότε, μόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα. Και το τελευταίο, κάνε με έτσι ώστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο να γίνω σαν μια τηλεόραση!»

Τη δασκάλα που την διάβασε (καθώς βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει. Ο σύζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι, τη ρώτησε: «Τι συμβαίνει;» Αυτή απάντησε: «Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου». Ο σύζυγος είπε: «Το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί!» Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε: «Αυτή η έκθεση είναι το γιού μας!..»
Διαβάστε περισσότερα...