Ας φέρουμε λοιπόν μια αρκετά γνώριμη σε όλους μας εικόνα στο μυαλό: Σάββατο βράδυ περασμένες 12 τα μεσάνυχτα. Εσύ με την παρέα σου και τριγύρω σας ένα τσούρμο κόσμος (πως είναι έξω από τις τράπεζες τα χαράματα οι συνταξιούχοι και περιμένουν να πάει 8 για να τρέξουν για τις συντάξεις του μήνα). Φοράς τα πιο ακριβά σου ρούχα (έσκασες ένα σωρό λεφτά -ποια κρίση;- και τα φοράς μια φορά τη βδομάδα). Αν είσαι γυναίκα, τα φοράς ΜΟΝΟ ΜΙΑ φορά και μετά πρέπει να τα κρεμάσεις στην ντουλάπα σου και να παραπονεθείς πως δεν έχεις τίποτα να βάλεις στην επόμενη έξοδο. Στο θέμα μας πάλι. Είστε λοιπόν μια ευχάριστη παρέα και μετά από αρκετή ώρα ορθοστασία φτάνετε στην είσοδο από το νυχτερινό μαγαζί που κάποιος από τη συντροφιά είχε την λαμπρή ιδέα να προτείνει. Και μπροστά σου εμφανίζετε ξαφνικά ένας (πολλές φορές και περισσότεροι) μεγαλόσωμοι, μαυροφορεμένοι, αγέλαστοι τύποι που ξεκινάνε κοφτές ερωτήσεις του τύπου: πόσοι είστε; συνοδεύεστε; έχετε κλείσει τραπέζι; ..έχετε σφραγίσματα στα δόντια; περάσατε μικροί ανεμοβλογιά; είστε υπέρ ή κατά των προγαμιαίων σχέσεων; Τι χρώμα βρακί φοράτε; ..και άλλα τέτοια χρήσιμα. Ξαφνικό έρωτα ρε φίλε ένιωσες για μένα και θες να μάθεις τόσα; Θα αλλάξει κάτι αν σου απαντήσω σε όλα αυτά; Τα ίδια γ@μω-λεφτά δε θα πληρώσω για να μπω στο μαγαζί; Και άντε πες ότι πας διαβασμένος και του απαντάς σωστά στις ερωτήσεις που σου κάνει. Νομίζεις ότι ξεκινά η διασκέδαση σου; Χα! Τώρα ξεκινάνε τα ωραία. Μπαίνεις μέσα και το βλέμμα σου πέφτει πάνω σε μια ξανθιά που σου χαμογελάει. Της χαμογελάς και συ. Όταν σου λέει την τιμή εισόδου, για ένα παράξενο λόγο σου κόβεται το χαμόγελο. Μη στεναχωριέσαι όμως! Σου δίνουμε μια ακόμα ευκαιρία να αποσπάσεις ένα ακόμα χαμόγελο. Αυτή τη φορά η φιλική και όμορφη υπάλληλος όχι μόνο σου χαμογελάει, αλλά είναι διατεθειμένη να σε γδύσει κιόλας, κυριολεκτικά! Και αν είσαι τυχερός, θα υπάρχει χώρος να αφήσεις πανωφόρια, κασκόλ, γάντια, τσάντες, ..αλλιώς σαν το σεισμοπαθή, τα κουβαλάς μαζί σου. Και μπαίνεις στο χώρο νιώθοντας σαν τον Οδυσσέα που φτάνει επιτέλους στην Ιθάκη! Σκοτεινή αίθουσα, με περιστασιακές δόσεις έντονου φωτισμού τοπικά, γεμάτη από κόσμο. Παλεύεις λίγο στην αρχή για να βρεις ένα κομμάτι γης να σταθείς εσύ και η παρέα σου, πως κάνανε οι αποικιοκράτες τα παλιά τα χρόνια. Και φυσικά το υπερασπίζεσαι με νύχια και με δόντια! Φιλική συμβουλή: μην σου πάρει ώρα να αποφασίσεις τι θα παραγγείλεις. Στο τέλος από το μπάχαλο που θα επικρατεί, ο ένας θα πίνει από το ποτήρι του άλλου (και ας μην πούμε καλύτερα τι μπορεί να πιεί κάποιος στη χειρότερη και να ξυπνήσει την επόμενη μέρα με ένα κεφάλι λες και μέσα του γίνεται συναυλία απο metal συγκροτήματα). Και φαντάζομαι σε κάποια φάση της βραδιάς να είσαι με το ένα χέρι στο ποτό, με το άλλο στο τσιγάρο (τελικά τι έγινε με την απαγόρευση του καπνίσματος; αχαχαχ), ακινητοποιημένος λες και είσαι με αμάξι στην Κηφισίας 11 το πρωί, και να προσπαθείς να χορέψεις. Πιο εύκολα κάνει αναστροφή νταλίκα με ρυμουλκούμενο σε ανηφορικό μονόδρομο παρά εσύ να χορέψεις! Φαντάσου τώρα να θες να πας και τουαλέτα (μπορεί βρε παιδί μου απο την πολύ χαρά, να σε πιάσει κατούρημα). Αφού ποδοπατηθείς, ρίξεις αγκωνιές, καταφέρνεις στο τέλος να βρεθείς στον χώρο που τον διακοσμούν ξεχειλισμένοι κάδοι με χαρτιά (μη ρωτάς το χρώμα τους) καθώς και ένα πάτωμα που θυμίζει ναρκοπέδιο με τον τρόπο που περπατάς (για την ιστορία, δεν είναι νερό αυτό στο πάτωμα!) Αν είσαι τυχερός θα κατουρήσεις ανενόχλητος, αν όχι μπορεί η πόρτα να ανοίγει και να σε διακόπτουν προσωρινά απο τη δημιουργική σου απασχόληση. Και άντε πάλι πίσω στην παρέα σου, απο τον ίδιο περιπετειώδη δρόμο..και κάπως έτσι κυλάει η βραδιά. Μεταξύ μας, μπορεί και να σου άρεσε. Σκασμένος από την κούραση και το άγχος της εβδομάδας να θες να βγεις όπως όλοι και να διασκεδάσεις όπως όλοι. Μαγκιά σου! Δεν είναι μαγκιά κανενός όμως να σου συμπεριφέρεται με τρόπο υποτιμητικό και ρατσιστικό, ειδικά όταν δε σε ξέρει. Χάρη σου κάνω να έρθω με τους φίλους μου στο μαγαζί σου φίλε και να σου ακουμπήσω τα λεφτά μου. Έχω την απαίτηση να με υπολογίσεις, σε όλο το φάσμα των υπηρεσιών που προσφέρει η επιχείρηση σου (εδώ μπορείτε να γελάσετε όσοι το διαβάζετε αυτό το κείμενο). Αμάν πια με το κάθε λαμόγιο που το παίζει επιχειρηματίας! Το φταίξιμο φυσικά το ρίχνω σε μένα και σε σας. Εμείς τους δίνουμε το δικαίωμα να μας συμπεριφέρονται με τρόπο προσβλητικό και να χαιρόμαστε και από πάνω που «διασκεδάσαμε» στο μαγαζί τους. Ας μη γίνω άλλο γκρινιάρης. Κάποιοι θα συμφωνήσετε μαζί μου, κάποιοι θα γελάσετε, κάποιοι θα με πείτε υπερβολικό (κάποιοι κακοί από σας θα αναρωτηθείτε πόσες φορές έχω φάει πόρτα σε κλαμπ). Όπως και να έχει, ας τελειώσω με το εξής. Έλληνες είμαστε, και μέχρι να πεθάνουμε θα διασκεδάζουμε, είτε αυτό λέγεται κλαμπ, είτε μπουζούκια,.. Το θέμα είναι να περνάμε καλά και σίγουρα όχι ο ένας εις βάρος του άλλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου