Ένα ροματικό 60λεπτό

Γειά και χαρά. Δε θα ρωτήσω πόσοι από εσάς έκλεισαν τα φώτα σήμερα το βράδυ.. Εγώ πάντως το έκανα. Τα έκλεισα όλα! Και για να μη φοβάμαι από το πολύ σκοτάδι, άνοιξα το ραδιόφωνο. Και επειδή με έπιασε μια λιγούρα έβαλα να ζεστάνω φαγητό στο φούρνο μικροκυμάτων. Μετά περίμενα το πλυντήριο ρούχων να σταματήσει, για να απλώσω τα ρούχα ενώ παράλληλα άκουγα την αδερφή μου να στεγνώνει τα μαλλιά της με το πιστολάκι και διάβαζα στο internet για τη συμμετοχή των κρατών στο σημερινό κάλεσμα! Αλλά τα φώτα..κλειστά!! Κατοχή δεν έχουμε (ή μήπως έχουμε;) αλλά κεριά βγάλαμε.. αυτά τα φθηνά απο τα Jumbo. Μια ώρα ρομαντισμό ζήσαμε! Μόνο κιθάρες δε βγάλαμε να αρχίσουμε τα τραγούδια της παρέας..

Ρε παιδιά κοροϊδευόμαστε μήπως; Γιατί να νιώθω ένοχος για την κατάντια του πλανήτη; Επειδή δεν κλείνω την τηλεόραση από το κουμπί της; Πάντως σαν χώρα πέρσι και φέτος τα πήγαμε περίφημα! Τι σου είμαστε όμως έ; Αν θέλουμε τις πρωτιές σε ότι αφορά θέματα ομοψυχίας και καλής θελήσεως τα χτυπάμε για την πλάκα μας! Να σας πω την αμαρτία πάντως, το κάστρο της Λαμίας μέσα στα φώτα ήταν! Τι συνέβη κύριε Δήμαρχε; Μη σας το κλέψουν φοβηθήκατε και το φωτίζατε;

Γενικά όλο αυτό το σκεπτικό που μας καλούν όλους να κάνουμε κάτι για λίγο και να περάσει ένα παγκόσμιο μήνυμα στα μάτια και τα αφτιά των υπευθύνων, με νευριάζει! Για λίγο, το εφαρμόζουμε και έχει και πλάκα. Συνήθεια μη μας πεις να το κάνουμε.. Νιώθω πως έχω ένα κουταλάκι του γλυκού και πρέπει να αδειάσω τον Ειρηνικό ενώ ταυτόχρονα όλοι οι υπόλοιποι κατουράνε και ανεβάζουν τη στάθμη.. Δε γίνεται δουλειά έτσι. Ότι φέρνει κέρδος, απόλαυση, ευκολία από τη φύση του ο άνθρωπος δεν πρόκειται να το σταματήσει, ακόμα και αν είναι εις βάρος των άλλων. Φταίει ο κακός καπιταλισμός; Φταίει η απληστία των ανθρώπων; Φταίει η εντυπωσιακή αδιαφορία μας για το μέλλον που πιθανότατα δε θα είμαστε εδώ να το ζήσουμε; Δεν ξέρω! Το πρόβλημα είναι γενικό και εμείς ψάχνουμε τη λύση ατομικά.. Ο βαθμός συμμετοχής μας στη λύση ενός προβλήματος θα πρέπει να είναι ανάλογος με το βαθμό συμμετοχής μας στη δημιουργία του. Ας είναι. Ελπίζω το μήνυμα να έφτασε και φέτος εκεί που έπρεπε. Άντε και του χρόνου..

Ας κλείσω παραφράζοντας τα λόγια ενός μακρινού μας συγγενή*: «Ινα λυχνία σβησθήσει, πάσα αποτέλεσμα ομοίο!

*"Ινα λυχνία σβησθήσει, πάσα γυνή ομοία !"

(Διογένης 412 π.Χ – 323 π.Χ.)