Lies and Theft
Guns and Debt
Life and Death
IMF
Guns and Debt
Life and Death
IMF
Τον τελευταίο καιρό, και συγκεκριμένα από τότε που άρχισαν τα σενάρια για οικονομική στήριξη της Ελλάδας από το εξωτερικό και άρχισε και ο πρωθυπουργός μας τα σούρτα φέρτα σε Ευρώπη και Αμερική, όσοι παρακολουθείτε τις εξελίξεις θα έχετε ακούσει συχνά πυκνά τρεις λέξεις που, σε εμένα τουλάχιστον, φέρνουν ανατριχίλα κάθε φορά που τις ακούω: Διεθνές - Νομισματικό - Ταμείο.
μπρρρ....
Σκέφτηκα ότι τέτοια συναισθήματα δεν πρέπει να τα κρατάω για τον εαυτό μου και θεώρησα σημαντικό να γράψω μια ανάρτηση (επιτέλους!) για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (στο εξής θα αναφερόμαστε σε αυτό ως ΔΝΤ). Τι είναι το ΔΝΤ; Γιατί δεν πρέπει η χώρα μας να μπλέξει μαζί του;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή... Τον Ιούλιο του 1944, λίγο πριν το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, συναντήθηκαν στο θέρετρο Bretton Woods, στις ΗΠΑ, οι ηγέτες 44 χωρών για να καθορίσουν την αρχιτεκτονική του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος. Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι σκοπό είχαν να ρυθμίσουν τη λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας μέσω της δημιουργίας θεσμών, κανόνων και διαδικασιών έτσι ώστε να ανακάμψει η οικονομία της Ευρώπης η οποία είχε τσαλαπατηθεί από τον πόλεμο. Οι... αστυνόμοι αυτού του συστήματος θα ήταν η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το ΔΝΤ σκοπό είχε να εποπτεύει την τήρηση των κανόνων και να επεμβαίνει όπου χρειαζόταν, άμεσα ή με συμβουλευτικό ρόλο. Αργότερα, αυτοί οι δύο προσέφεραν δάνεια στις φτωχότερες χώρες, με τον όρο όμως ότι θα ιδιωτικοποιούσαν τις οικονομίες τους και θα έδιναν σε ξένες εταιρίες τις πρώτες ύλες και τις αγορές τους.
Τελικά η "αρχιτεκτονική" του Bretton Woods κατέρρευσε το 1971 και όπως θα περίμενε κανείς θα έπρεπε και οι δύο αυτοί διάβολοι, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, να σταματήσουν να λειτουργούν. Δυστυχώς για μας, η ιστορία δεν τελείωσε εκεί. Το ΔΝΤ απέκτησε ένα νέο ρόλο στα τέλη της δεκαετίας του '80. Αναλαμβάνει να προωθήσει σε όλο τον κόσμο τις οικονομικές θεωρίες του νεο-φιλελευθερισμού. Εν συντομία, απορύθμιση, απελευθέρωση των αγορών, άρση κάθε περιορισμού στο εμπόριο, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και άλλα τέτοια καλούδια. Οι ισχυρές οικονομίες του κόσμου βέβαια δεν ακολούθησαν αυτή τη συνταγή. Απλά την επέβαλλαν στις αδύναμες. Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, όπως έλεγαν τότε, προωθούσαν πολιτικές για την εξάλειψη της φτώχειας στον πλανήτη. Είχαν βέβαια μια διεστραμμένη άποψη για το πως να εξαλειφθεί η φτώχεια. Στην Τανζανία, για παράδειγμα, υποχρέωσαν την κυβέρνηση να αυξήσει τις τιμές των φαρμάκων ενώ υπήρχε έξαρση των κρουσμάτων AIDS. Καλό ε;
To 1998 η οικονομία της Ρωσίας περνάει κρίση ακολουθώντας την κρίση των ασιατικών χωρών το 1997. Και στις 2 περιπτώσεις, "η συνταγή της επιτυχίας" ήταν από το ΔΝΤ. Στην περίπτωση της Ρωσίας μάλιστα, το ΔΝΤ έπαιζε και πολιτικό ρόλο, ενίσχυε τη διαφθορά υπηρετώντας συμφέροντα της μητέρας του, δηλαδή των ΗΠΑ. Στη Λατινική Αμερική, η Βολιβία κάτω από την πίεση του ΔΝΤ να μειώσει το χρέος της υποχρεώθηκε, μεταξύ άλλων, να πουλήσει το νερό της σε ιδιώτες (σα να λέμε εμείς να πουλήσουμε τις ΔΕΥΑ- σε ξένους) και να επιβάλλει βαριά φορολογία ακόμα και στα πολύ χαμηλά εισοδήματα. Αυτό μέσα σε μερικές μέρες προκάλεσε μεγάλες διαμαρτυρίες και συγκρούσεις των πολιτών με το στρατό, γεγονότα που οδήγησαν στο θάνατο 34 ανθρώπων. Η Λετονία επίσης προσέφυγε στο ΔΝΤ με ολέθρια αποτελέσματα. Η ανεργία εκτοξεύθηκε στα ύψη, περικόπηκαν επανηλειμένα μισθοί και συντάξεις και κατέρρευσαν τα συστήματα υγείας και παιδείας της χώρας. Οι πολίτες της Λετονίας είναι αυτοί τη στιγμή οι πιο δυσαρεστημένοι στον κόσμο. Στις δημοσκοπήσεις, ούτε ένα κόμμα δεν ξεπερνά το όριο του 5%. Με άλλα λόγια αν έκαναν αύριο εκλογές στην Λετονία ούτε ένας βουλευτής δεν θα έμπαινε στο κοινοβούλιο! Και στη Ρουμανία παρόμοια τα αποτελέσματα. Στην Ουγγαρία, επίσης.
Αντιθέτως, χώρες όπως η Ινδία και η Κίνα οι οποίες αγνόησαν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είχαν ανάπτυξη και τα πήγαν πολύ καλά! Αλλά δεν ήταν μόνο αυτές. Μετά την οικονομική κρίση του 1999, η Αργεντινή δέχτηκε τρομακτικές πιέσεις για να αποπληρώσει το χρέος της. Το να πληρώσουν τα χρέη τους οι Αργεντίνοι εκείνη την περίοδο θα έβλαπτε την οικονομική ανάπτυξη καθώς ήταν απαραίτητο να γίνουν περικοπές στις δημόσιες δαπάνες. Η Αργεντινή αντιστάθηκε στις πιέσεις, αγνόησε το ΔΝΤ και τελικά, ύστερα από λίγα χρόνια κατάφερε να ανακάμψει. Μέσα σε πέντε χρόνια κατάφερε να μειώσει την ανεργία, να περιορίσει τη φτώχεια και να αυξήσει τους μισθούς κατά 40%! Παρόμοια είναι η ιστορία και στην Ισλανδία που πρόσφατα είχε περάσει μια οικονομική κρίση.
Από ότι φαίνεται, δεν είμαστε οι πρώτοι που περνάμε μια οικονομική κρίση και έχουμε μεγάλα χρέη. Το θέμα είναι να έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά και να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις. Μακριά από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο! Δυστυχώς ο πρωθυπουργός μας μάλλον δεν ξέρει τι θέλει ή δεν είναι εκεί για καλό. Στο μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων έλεγε "... δεν θα χρειαστούμε βοήθεια από το εξωτερικό", στο βραδυνό δελτίο έλεγε "... ως έσχατη λύση το ΔΝΤ". Συσχετίστε τα όσα διαβάσατε σήμερα με μια παλιότερη ανάρτηση της Μαύρης Πένας, "Ένα πιθανό (?) σενάριο", εκεί, μετά το έβδομο λεπτό του βίντεο.
Το τραγούδι του οποίου οι στίχοι ξεκίνησαν αυτή την ανάρτηση λέγεται "Vampires" και είναι από το συγκρότημα Thievery Corporation. Μιλάει για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αυτοί είναι τα βαμπίρ που πίνουν το αίμα των χωρών στις οποίες επεμβαίνουν. Ψέματα και κλεψιά, όπλα και χρέος, ζωή και θάνατος. Αυτό είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Καλό απόγευμα!
Πηγές:
1) Το Infowar της 21/2/2010 - εδώ (ακούστε το, αξίζει!)
2) Wikipedia: IMF - Bretton Woods - 1998 Russian financial Crisis - 1997 Asian financial crisis
3) Globalresearch.ca: εδώ και εδώ.
4) Εφημερίδα Ημερησία: "Ολέθρια επιλογή η προσφυγή στο ΔΝΤ", του Γιώργου Δελαστίκ - εδώ.
5) Third World Traveler: "Deadly Consequences - How the IMF Provoked Bolivia into Bloody Crisis", Bolivia's Water War Victory, Top Ten Reasons to Oppose the IMF, International Monetary Fund 101.
6) New York Times: Bolivia regrets IMF experiment.
μπρρρ....
Σκέφτηκα ότι τέτοια συναισθήματα δεν πρέπει να τα κρατάω για τον εαυτό μου και θεώρησα σημαντικό να γράψω μια ανάρτηση (επιτέλους!) για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (στο εξής θα αναφερόμαστε σε αυτό ως ΔΝΤ). Τι είναι το ΔΝΤ; Γιατί δεν πρέπει η χώρα μας να μπλέξει μαζί του;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή... Τον Ιούλιο του 1944, λίγο πριν το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, συναντήθηκαν στο θέρετρο Bretton Woods, στις ΗΠΑ, οι ηγέτες 44 χωρών για να καθορίσουν την αρχιτεκτονική του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος. Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι σκοπό είχαν να ρυθμίσουν τη λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας μέσω της δημιουργίας θεσμών, κανόνων και διαδικασιών έτσι ώστε να ανακάμψει η οικονομία της Ευρώπης η οποία είχε τσαλαπατηθεί από τον πόλεμο. Οι... αστυνόμοι αυτού του συστήματος θα ήταν η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το ΔΝΤ σκοπό είχε να εποπτεύει την τήρηση των κανόνων και να επεμβαίνει όπου χρειαζόταν, άμεσα ή με συμβουλευτικό ρόλο. Αργότερα, αυτοί οι δύο προσέφεραν δάνεια στις φτωχότερες χώρες, με τον όρο όμως ότι θα ιδιωτικοποιούσαν τις οικονομίες τους και θα έδιναν σε ξένες εταιρίες τις πρώτες ύλες και τις αγορές τους.
Τελικά η "αρχιτεκτονική" του Bretton Woods κατέρρευσε το 1971 και όπως θα περίμενε κανείς θα έπρεπε και οι δύο αυτοί διάβολοι, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, να σταματήσουν να λειτουργούν. Δυστυχώς για μας, η ιστορία δεν τελείωσε εκεί. Το ΔΝΤ απέκτησε ένα νέο ρόλο στα τέλη της δεκαετίας του '80. Αναλαμβάνει να προωθήσει σε όλο τον κόσμο τις οικονομικές θεωρίες του νεο-φιλελευθερισμού. Εν συντομία, απορύθμιση, απελευθέρωση των αγορών, άρση κάθε περιορισμού στο εμπόριο, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και άλλα τέτοια καλούδια. Οι ισχυρές οικονομίες του κόσμου βέβαια δεν ακολούθησαν αυτή τη συνταγή. Απλά την επέβαλλαν στις αδύναμες. Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, όπως έλεγαν τότε, προωθούσαν πολιτικές για την εξάλειψη της φτώχειας στον πλανήτη. Είχαν βέβαια μια διεστραμμένη άποψη για το πως να εξαλειφθεί η φτώχεια. Στην Τανζανία, για παράδειγμα, υποχρέωσαν την κυβέρνηση να αυξήσει τις τιμές των φαρμάκων ενώ υπήρχε έξαρση των κρουσμάτων AIDS. Καλό ε;
To 1998 η οικονομία της Ρωσίας περνάει κρίση ακολουθώντας την κρίση των ασιατικών χωρών το 1997. Και στις 2 περιπτώσεις, "η συνταγή της επιτυχίας" ήταν από το ΔΝΤ. Στην περίπτωση της Ρωσίας μάλιστα, το ΔΝΤ έπαιζε και πολιτικό ρόλο, ενίσχυε τη διαφθορά υπηρετώντας συμφέροντα της μητέρας του, δηλαδή των ΗΠΑ. Στη Λατινική Αμερική, η Βολιβία κάτω από την πίεση του ΔΝΤ να μειώσει το χρέος της υποχρεώθηκε, μεταξύ άλλων, να πουλήσει το νερό της σε ιδιώτες (σα να λέμε εμείς να πουλήσουμε τις ΔΕΥΑ- σε ξένους) και να επιβάλλει βαριά φορολογία ακόμα και στα πολύ χαμηλά εισοδήματα. Αυτό μέσα σε μερικές μέρες προκάλεσε μεγάλες διαμαρτυρίες και συγκρούσεις των πολιτών με το στρατό, γεγονότα που οδήγησαν στο θάνατο 34 ανθρώπων. Η Λετονία επίσης προσέφυγε στο ΔΝΤ με ολέθρια αποτελέσματα. Η ανεργία εκτοξεύθηκε στα ύψη, περικόπηκαν επανηλειμένα μισθοί και συντάξεις και κατέρρευσαν τα συστήματα υγείας και παιδείας της χώρας. Οι πολίτες της Λετονίας είναι αυτοί τη στιγμή οι πιο δυσαρεστημένοι στον κόσμο. Στις δημοσκοπήσεις, ούτε ένα κόμμα δεν ξεπερνά το όριο του 5%. Με άλλα λόγια αν έκαναν αύριο εκλογές στην Λετονία ούτε ένας βουλευτής δεν θα έμπαινε στο κοινοβούλιο! Και στη Ρουμανία παρόμοια τα αποτελέσματα. Στην Ουγγαρία, επίσης.
Αντιθέτως, χώρες όπως η Ινδία και η Κίνα οι οποίες αγνόησαν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είχαν ανάπτυξη και τα πήγαν πολύ καλά! Αλλά δεν ήταν μόνο αυτές. Μετά την οικονομική κρίση του 1999, η Αργεντινή δέχτηκε τρομακτικές πιέσεις για να αποπληρώσει το χρέος της. Το να πληρώσουν τα χρέη τους οι Αργεντίνοι εκείνη την περίοδο θα έβλαπτε την οικονομική ανάπτυξη καθώς ήταν απαραίτητο να γίνουν περικοπές στις δημόσιες δαπάνες. Η Αργεντινή αντιστάθηκε στις πιέσεις, αγνόησε το ΔΝΤ και τελικά, ύστερα από λίγα χρόνια κατάφερε να ανακάμψει. Μέσα σε πέντε χρόνια κατάφερε να μειώσει την ανεργία, να περιορίσει τη φτώχεια και να αυξήσει τους μισθούς κατά 40%! Παρόμοια είναι η ιστορία και στην Ισλανδία που πρόσφατα είχε περάσει μια οικονομική κρίση.
Από ότι φαίνεται, δεν είμαστε οι πρώτοι που περνάμε μια οικονομική κρίση και έχουμε μεγάλα χρέη. Το θέμα είναι να έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά και να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις. Μακριά από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο! Δυστυχώς ο πρωθυπουργός μας μάλλον δεν ξέρει τι θέλει ή δεν είναι εκεί για καλό. Στο μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων έλεγε "... δεν θα χρειαστούμε βοήθεια από το εξωτερικό", στο βραδυνό δελτίο έλεγε "... ως έσχατη λύση το ΔΝΤ". Συσχετίστε τα όσα διαβάσατε σήμερα με μια παλιότερη ανάρτηση της Μαύρης Πένας, "Ένα πιθανό (?) σενάριο", εκεί, μετά το έβδομο λεπτό του βίντεο.
Το τραγούδι του οποίου οι στίχοι ξεκίνησαν αυτή την ανάρτηση λέγεται "Vampires" και είναι από το συγκρότημα Thievery Corporation. Μιλάει για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αυτοί είναι τα βαμπίρ που πίνουν το αίμα των χωρών στις οποίες επεμβαίνουν. Ψέματα και κλεψιά, όπλα και χρέος, ζωή και θάνατος. Αυτό είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Καλό απόγευμα!
They'll gain the world but lose their souls
They'll gain the world but lose their souls
Don't believe politicians and thieves
They want our people on their bended knees
Pirates and robbers, liars and thieves
You come like the wolf
But dressed like the sheep
If you go to Lagos, what you find, vampires
If you go to Kinshasa, what you find, vampires
If you go to Darfur, what you find, vampires
If you go to Malabo, what you find, vampires
Lies and theft
Guns and debt
Life and death
IMF
When the bank man comes to your door
Better know you'll always be poor
Bank loans and policies
They can't make our people free
You live on the blood of my people
Everyone knows you've come to steal
You come like the thieves in the night
The whole world is ready to fight
If you go to Lagos, what you find, vampires
If you go to Kinshasa, what you find, vampires
If you go to Darfur, what you find, vampires
If you go to Malabo, what you find, vampires
Lies and theft
Guns and Debt
Life and Death
IMF
Πηγές:
1) Το Infowar της 21/2/2010 - εδώ (ακούστε το, αξίζει!)
2) Wikipedia: IMF - Bretton Woods - 1998 Russian financial Crisis - 1997 Asian financial crisis
3) Globalresearch.ca: εδώ και εδώ.
4) Εφημερίδα Ημερησία: "Ολέθρια επιλογή η προσφυγή στο ΔΝΤ", του Γιώργου Δελαστίκ - εδώ.
5) Third World Traveler: "Deadly Consequences - How the IMF Provoked Bolivia into Bloody Crisis", Bolivia's Water War Victory, Top Ten Reasons to Oppose the IMF, International Monetary Fund 101.
6) New York Times: Bolivia regrets IMF experiment.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου