Το έθιμο του επιταφίου

Ως επιτάφιος στην ελληνική παράδοση ορίζεται το ξύλινο κουβούκλιο στο οποίο τοποθετείται το ομώνυμο ιερό άμφιο με την παράσταση του Χριστού. Γενικότερα ως επιτάφιος καλείται η εκκλησιαστική ακολουθία της κήδευσης του Χριστού τη Μ. Παρασκευή. Τον επιτάφιο στολίζουν κορίτσια με ανοιξιάτικα λουλούδια ψέλνοντας μοιρολόγια. Σε διάφορα μέρη (Σπάρτη, Κυνουρία κ.α) κάθε σπίτι στέλνει μια ανθοδέσμη και ένα κερί για το στολισμό του επιταφίου. Αφού τελειώσει ο στολισμός του επιταφίου τα μικρά παιδιά περνάνε από κάτω για να πάρουν την ευλογία για μακροζωία. Τη νύχτα της Μ. Παρασκευής σε μια λιτανευτική πομπή ο στολισμένος επιτάφιος περιφέρεται γύρω από την εκκλησία, ενώ μπροστά πηγαίνουν τα εξαπτέρυγα και ο σταυρός και πίσω οι πιστοί με αναμμένα κεριά. Σε διάφορα μέρη, όπως στη Θράκη, στη Φλώρινα και στη Μήλο ανάβουν φωτιές στους δρόμους. Στα νησιά ο επιτάφιος περνά δίπλα στη θάλασσα για να δοθεί η ευλογία στους ναυτικούς. Ο βαθύτερος λαϊκός σκοπός της περιφοράς του επιταφίου είναι ο εξαγιασμός και η προστασία των ανθρώπων και του χώρου που ζούνε, με τη δημιουργία ενός κύκλου που κρατάει μακριά κάθε κακό. Σε πολλά μέρη ο επιτάφιος περνά μέσα από το νεκροταφείο. Τέλος σε ορισμένα μέρη με την επιστροφή του επιταφίου στην εκκλησία γίνεται ένα σύντομο μιμόδραμα που παριστάνει τη σκηνή της κατάβασης του Χριστού στον Άδη.