Ακολουθεί προσωπική εμπειρία, που αποτελεί καθημερινό βίωμα των κατοίκων της Αθήνας. Επιστρέφοντας στο σπίτι μετά το Πανεπιστήμιο πέρασα από την οδό Γ΄Σεπτεμβρίου στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα στη πλ. Ομονοίας. Η κατάσταση που επικρατούσε στο συγκεκριμένο δρόμο ήταν η εξής: ΄Στα πρώτα μέτρα της οδού εκδιδόμενες κοπέλες περίμεναν τον πελάτη, ίσως λόγω έλλειψης χρημάτων ίσως λόγω φαινομένων εκμετάλλευσης, αλλά ποιος νοιάζεται;
Παρακάτω ακόμα πιο φρικτή εικόνα. Στη διασταύρωση με την Οδό Μάρνης το βαποράκι μόλις μετέφερε τις δόσεις στα θύματα των ναρκωτικών. Όλοι περιμένανε τη σειρά τους, αλλά και από εκεί τα αυτοκίνητα περνάνε γρήγορα, ο κόσμος τρέχει φοβισμένος. Και όλα αυτά με φόντο τον ναό της σοφίας, τον Παρθενώνα.
Αυτό που μου κάνει για πολλοστή φορά εντύπωση είναι η έλλειψη του κράτους. δεν νομίζω να υπάρχει Αθηναίος που να μη γνωρίζει τι γίνεται στην περιοχή, αλλά το επίσημο κράτος αγνοεί ή το βολεύει να αγνοεί. Που είναι η αστυνομία; Που είναι ο αστυνομικός της γειτονιάς; Αν μπορεί κάποιος να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα ας το κάνει!
Το κράτος αγαπητέ Γιάννη θέλει να προωθεί τα ναρκωτικά! Πιστεύεις ότι τα λαμόγια της κυβέρνησης διαφέρουν από τον κάθε νταβατζή ή τον έμπορο ναρκωτικών? Εγώ πιστεύω ότι όλοι αυτοί συνεννοημένοι είναι. Η αστυνομία πάντως έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές ότι διατηρεί μυστικές επαφές με ασφαλίτες-χούλιγκανς και ότι απ' τα ναρκωτικά που βρίσκουν τα περισσότερα τα κρατάνε για την πάρτη τους ή στη χειρότερη-ποιός ξέρει- τα πουλάνε κιόλας. Μην περιμένεις λοιπόν η αστυνομία να κάνει ποτέ κάτι. Γιατί εκείνες οι περιοχές που αναφέρεις "ανήκουν" στους μαστροπούς και τα βαποράκια, οι οποίοι φυσικά έχουν από πίσω τους ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΛΑΤΕΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφή