Σε είδα.. (που να μη σε έβλεπα!)

Ήταν Κυριακή, ξημερώματα Δευτέρας. Ήσουν ψηλός, αδύνατος, με γυμνασμένα πόδια (θα έλεγε κανείς ότι κάνεις ποδήλατο), λευκό πουκάμισο, ανεβασμένα μανίκια, γραβάτα (σαν λευκός Ομπάμα). Ήσουν χαρούμενος, σε χειροκροτούσαν. Ο μεγάλος σου αντίπαλος υπέβαλε παραίτηση μόλις είδε τι κατάφερες! Εγώ κούνησα προβληματισμένος το κεφάλι (και πολλοί άλλοι Έλληνες φαντάζομαι) όταν κατάλαβα τι συνέβη. Θα μου κρατούσες παρέα για καιρό. Η σχέση μας μέρα με τη μέρα όμως γινόταν δύσκολη, απαιτητική. Το κακό είναι όχι ότι σε είδα τότε, αλλά ότι σε βλέπω ακόμα να μας ντύνεις με μέτρα, ευρωπαϊκές αποφάσεις.. Να είσαι καλά Γιώργο Παπανδρέου, γιατί εμείς δεν είμαστε..