αυτό που βίωσα σήμερα με έκανε να εμπεδώσω πλέον την αλλαγή των καιρών.
σήμερα το πρωί πήγα στο μαγαζί ενός φίλου μου να του κρατήσω παρέα ,μιας και δεν είχα τι να κάνω.
η ώρα ήταν 9 και κάτι ψιλά.
εκείνη την ώρα μπήκε στο μαγαζί ένας παππούς στα 70 του περίπου.
ζήτησε να καθίσει στην καρέκλα που υπήρχε ,μέχρι να έρθει ο ιδιοκτήτης του διπλανού καταστήματος με των οποίων είχε ραντεβού πριν τις 9!!!
κάθισε ο παππούς στη καρέκλα και πιάσαμε μια ψιλοκουβέντα, του στυλ "από που είσαι;", "πως σε λένε" "σπούδασες κάτι" και τα υπόλοιπα γνωστά.
περνούσε η ώρα ευχάριστα μπορώ να πω έφτασε η στιγμή όμως που περίμενε. να δει επιτέλους τον διπλανό καταστηματάρχη για να κανονίσει κάτι τελευταίες λεπτομέρειες για μία δουλειά του.
ο γείτονας περνάει από το μαγαζί του φίλου μου και λέει μια καλημέρα!
τότε ο παππούς γυρνάει και λέει " ο νεαρός αυτός (για τον φίλο μου) είναι πολύ ευγενικός, με άφησε να καθίσω στην καρέκλα , και προσφέρθηκε να με εξυπηρετήσει αυτός για να μην περιμένω άλλο."
μια φράση που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. βλέπετε είχα συνηθίσει αλλιώς. δε μου φαινόταν τόσο παράλογο το γεγονός να καθίσει ένας ηλικιωμένος ή να τον βοηθήσει κάποιος που μπορούσε να το κάνει!ο άνθρωπος αυτός πρέπει να είχε ζήσει τραγικές καταστάσεις!δυστυχώς οι καιροί άλλαξαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου