Γειά και χαρά σας. Όλοι φαντάζομαι θα έχετε ακούσει το γνωστό παραμύθι όταν οι γυναίκες δε θέλουν να κάνουν σεξ: Αγάπη μου έχω πονοκέφαλο σήμερα.. Ξέρεις βρε παιδί μου πως όταν ακούσουν τα αυτάκια σου αυτή τη φράση, ξέχνα το γκόλ για σήμερα. Πέσε για ύπνο βρίζοντας από μέσα σου ή στην τελική λύσε κανένα sudoku μέχρι να ξεραθείς. Όπως όταν σταματάει ο διαιτητής τον αγώνα πριν καλά καλά αρχίσει πχ επειδή είναι βρεγμένο το χορτάρι (στην περίπτωση εδώ, ο αγώνας σταματάει πριν αρχίσει και πριν βραχεί το χορτάρι, αν με καταλαβαίνετε..). Στο θέμα μας. Γιατί η συγκεκριμένη φράση δεν πιάνει όταν έχουμε να κάνουμε με το δημόσιο; Για παράδειγμα, όταν ετοιμάζεται να μας γ@μήσει το κράτος με νέα φοροεισπρακτικά μέτρα και πούμε εμείς πως έχουμε «πονοκέφαλο», αυτό δε θα δώσει καμία σημασία. Τι λάθος γίνεται; Μήπως δεν λειτουργεί όπως μέσα στις σχέσεις; Εγώ συνέχεια ακούω τη φράση «σχέση πολίτη – κράτους». Άρα υπάρχει σχέση και όπως σε κάθε σχέση, υπάρχει και το σέξ. Και σκεφθείτε το εξής: όχι μόνο ο «σύντροφος» έχει συνέχεια όρεξη για σεξ, αλλά το λέει και με τέτοιο τρόπο που νομίζεις πως το κάνει για μας, για τη δική μας απόλαυση! Πως λένε μερικοί όταν έχουν κερατώσει τη γυναίκα τους: Αγάπη μου για σένα το έκανα, για να αποδείξω στον εαυτό μου και κατ επέκταση σε εσένα πως είσαι η καλύτερη από όλες στο σεξ.. Δε θα ήταν ωραία όταν μας ανακοινώνουν για φόρους, αυξήσεις τιμών, μειώσεις συντάξεων, «εθελούσιες» εξόδους από την εργασία μας, να τους γυρίζαμε την πλάτη και να λέγαμε: λυπάμαι, δε μπορώ σήμερα, έχω πονοκέφαλο! Αλλά πιστεύω πως οι κανόνες σε μια σχέση μπαίνουν από την αρχή. Πόσο μάλλον πως όταν ξέρεις πως αυτή η σχέση θα κρατήσει 4 χρόνια! Πως θα κρίνει την καθημερινότητα μας, τη ζωή μας, και πολύ περισσότερο το μέλλον μας. Νομίζω πως δεν αρκεί να γυρίζεις απλά την πλάτη (αυτό είπαμε, δεν πιάνει), αλλά να δίνεις στον «σύντροφο» να καταλάβει πως εσύ τον διάλεξες και πως ανά πάσα στιγμή μπορείς να τον στείλεις σπίτι του! Όπως είπε και ο ποιητής: Δεν πρέπει οι πολίτες να φοβούνται τις κυβερνήσεις, οι κυβερνήσεις πρέπει να φοβούνται τους πολίτες.. Να είστε όλοι καλά!
Νομίζω πως η σχέση πολίτη-κράτους περιλαμβάνει και κάποια "βίτσια". Μου φαίνεται ότι παίζουμε ρόλους S/M, slave-master. Ο master μπορεί να κάνει ότι θέλει στο slave αλλά, πιο σημαντικό, ο slave είναι εκεί με τη θέλησή του! Έτσι, δεν παίζει το "έχω πονοκέφαλο".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να γίνει, είμαστε λαός με βίτσια. Αφού γουστάρουμε... περί ορέξεως.. όσοι δεν αντέχουμε θα φύγουμε, ή θα πάρουμε εμείς το μαστίγιο καμια ώρα...