S.O.S (ναι, αλλά για ποιόν;)

Γειά και χαρά. Αποκολήθηκε είπαν στις ειδήσεις ένα κομμάτι απο παγόβουνο που έχει το μέγεθος του Λουξεμβούργου. Στις επόμενες δεκαετίες λένε οι επιστήμονες οι συνέπειες απο το ταξίδι αυτού του κομματιού θα είναι παγκόσμιες αφού θα επηρεαστούν τα θαλάσσια ρεύματα και η θερμοκρασία του πλανήτη. Και τι με νοιάζει εμένα; Σε μερικές δεκαετίες θα έχω πεθάνει! Γιατί να μη ζήσω τη ζωή μου χωρίς να σκέφτομαι αν έκλεισα το διακόπτη απο την τηλεόραση, αν έπαψα να χρησιμοποιώ λακ στα μαλλιά, αν κάνω μπάνιο και δεν αφήνω το νερό να ξοδεύεται άσκοπα; Θέλω να πλένω τα ρούχα μου στους 90βαθμούς, να κάνω μπάνιο και το νερό που χρησιμοποιώ να γεμίζει πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων, να πετάω χαρτιά και πλαστικά στους πράσινους κάδους (γιατί οι μπλέ είναι άφαντοι!) κλπ.. Μια ολόκληρη βιομηχανία του κέρδους που ζει και αναπτύσσεται καταστρέφοντας συνειδητά τον πλανήτη πιστεύετε πως θα αλάξει νοοτροπία επειδή μας έπιασε η τρέλα του: "Σώσε τον πλανήτη΄"; Δεν το νομίζω. Έχεις μια Κίνα και μια Αμερική που καταστρέφουν εκατομμύρια φυσικούς πόρους το χρόνο και λες σε μένα να κλείσω το διακόπτη απο την τηλεόραση για να εξοικονομήσω ενέργεια; Πραγματικά, βρες κάτι πιο έξυπνο! Ο άνθρωπος αδιαφορεί για τον ίδιο του τον εαυτό, πόσο μάλλον για το περιβάλλον. Θέλει να ζει στο παρόν και να απολαμβάνει τις στιγμές. Η ζυγαριά γέρνει προς το μέρος του χρήματος! Τελικά τι θέλουμε: να σώσουμε τον πλανήτη ή να σώσουμε την καθημερινότητα μας; Γιατί και τα δυο είναι αξιωματικά αδύνατο να συνυπάρξουν. Όπως είχε πει κάποιος: Τη γη δεν την κληρονομήσαμε απο τους γονείς μας, την δανειστήκαμε απο τα παιδιά μας. Αν ισχύει αυτό, τότε τα παιδία μας θα έχουν πολύ δουλειά να κάνουν!