Κ. Μητσοτάκη ουδεμία σχέση έχουν τα σημερινά γεγονότα με εκείνα που φέραν τη δικτακτορία

Κ. Μητσοτάκη (ελπίζω να έχουμε ιστολόγιο αύριο, πολύ τον μελέτησα) γνωρίζετε πολύ καλύτερα από μένα ότι τα γεγονότα που φέραν την Ελλάδα στην επταετία της δικτατορίας δεν ήταν ο κίνδυνος πτώχευσης της χώρας αλλά το πάθος των πολιτικών για εξουσία. Ο κ. Μητσοτάκης (πάω ψάχνοντας για ζημιά) τόνισε στην εκπομπή "Νέοι Φάκελοι" ότι "χωρίς καμιά αμφιβολία βρισκόμαστε σε μία καμπή, η εποχή αυτή μου θυμίζει τις παραμονές της δικτατορίας, όταν ο πολιτικός κόσμος δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος του και να εμποδίσει την δικτατορία που την βλέπαμε να έρχεται". Ας θυμίσω λίγο τα γεγονότα εκείνης της περιόδου για να αντιληφθείτε ότι η σαπίλα του τότε πολιτικού κόσμου έφερε τη χούντα και ίσως το μόνο κοινό με τη σημερινή εποχή είναι η ίδια μυρωδιά σαπίλας. Καθίστε αναπαυτικά και ξεκινάω την αφήγηση. Γυρίζουμε στα 1955, ο Κ. Καραμανλής δέχεται έντονη αντιπολίτευση από τον Γ. Παπανδρέου (τελικά έχουμε πολλά κοινά με εκείνη την εποχή). Τα γεγονότα πολλά και οι συγκρούσεις έντονες. Τον Απρίλιο του 1962, ο Γ. Παπανδρέου κηρύττει τον ανένδοτο αγώνα κατηγορώντας την κυβέρνηση Καραμανλή για βία και νοθεία. Ο επόμενος χρόνος είναι από τους πιο κρίσιμους, ο Καραμανλής έρχεται σε αντίθεση με το παλάτι με αφορμή το ταξίδι του βασιλικού ζεύγους στην Αγγλία, ενώ δολοφονείται και ο αριστερός βουλευτής Γ. Λαμπράκης. Ο Καραμανλής αναγκάζεται σε παραίτηση και το Νοέμβριο του 1963 διεξάγονται εκλογές με νικητή την Ένωση Κεντρώων του Γ. Παπανδρέου. Ο Καραμανλής λόγω της σύγκρουσης του με το παλάτι φεύγει για Παρίσι, δίνοντας την ηγεσία του κόμματος (ΕΡΕ) στον Π. Κανελλόπουλο. Το ποσοστό όμως που απέσπασε ο Παπανδρέου στις εκλογές του 1963 δεν του εξασφάλιζαν πλειοψηφία και αφού αρνήθηκε συνεργασία με την ΕΔΑ (τρίτη πολιτική δύναμη) προσέφυγε στις κάλπες το 1964, όπου και απέσπασε το 53%. Σε αυτήν την κυβέρνηση υπουργός οικονομικών ανέλαβε ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος προχώρησε φυσικά σε σκληρά φορολογικά μέτρα (ίσως αυτό να εννοούσε ο ακατονόμαστος). Και έρχεται το 1964 όπου έχουμε τη σοβαρή κρίση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για την Κύπρο. Και σαν να μην έφτανε αυτό τον Μάιο του 1964 ξεσπά η υπόθεση Ασπίδα (παραστρατιωτική οργάνωση που λειτουργούσε στην Κύπρο κάτω από την ηγεσία του Α. Μπουλούκου) που ενέπλεκε και το γιο του πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου. Τον επόμενο χρόνο και ενώ η κρίση με την Τουρκία συνεχιζόταν δύο περιστατικά συγκλονίζουν τον πολιτικό βίο. Το πρώτο η σύγκρουση κυβέρνησης με το παλάτι και ένα περίεργο περιστατικό σαμποτάζ μηχανοκίνητων σε τεθωρακισμένη μονάδα στα σύνορα με τη χημική ουσία REO. Τότε για πρώτη φορά έρχεται στην επιφάνεια το όνομα του Παπαδόπουλου που ανέφερε το γεγονός της δολιοφθοράς ενώ ως υπεύθυνη κατηγορείται η αριστερά. Η σύγκρουση παλατιού και πρωθυπουργού καλά κρατεί και ο Γ. Παπανδρέου οδηγείται σε παραίτηση. Από το 1965 έως το 1967 οι κυβερνήσεις διαδέχονται η μία την άλλη με αποτέλεσμα στις 21 Απριλίου 1967 και μετά από αποτυχημένες προσπάθειες εύρεσης ικανής πολιτικής λύσης η χώρα να οδηγείται στη δικτατορία.

Αυτή είναι η αλήθεια, δεν υπήρχε θέμα πτώχευσης, κανένας Ευρωπαίος δεν πίεζε για λήψη οικονομικών μέτρων, το μόνο που υπήρχε και υπάρχει είναι η σαπίλα του πολιτικού βίου.