Νηστεύω! Πιάσε μια σόγια!

Γειά και χαρά σας. Ορισμένοι από μας, ξεκίνησαν την Καθαρά Δευτέρα νηστεία. Ξέρετε, κομμένα τα κρέατα, τα γαλακτοκομικά, και άλλα για περίπου σαράντα μέρες. Έτσι για την ιστορία, εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς. Και μικρό παιδί που ήμουν το καλύτερο που μπορούσα να κάνω για να είμαι εντάξει απέναντι στο Θεό και την εκκλησία ήταν να κρατηθώ τη Μεγάλη Εβδομάδα. Δεν ξέρω αν ήταν η αγάπη μου για το φαγητό ή αντιδραστική μου συμπεριφορά απέναντι σε κάτι που δε μπορούσα να καταλάβω. Και όσο περνούσαν τα χρόνια έβλεπα (κατά τη γνώμη μου πάντα) την κοροϊδία του όλου θέματος. Οι έννοιες νηστεία και εγκράτεια πήραν προ πολλού διαζύγιο (βλ. Λάτσιος Μενεγάκη). Και η νηστεία συνδέεται πια με λέξεις όπως: μπιφτέκι από σόγια, λουκάνικο από σόγια, σκ@τά από σόγια, τυρί από πατάτα, πίτσα με τυρί από πατάτα, (καταλαβαίνετε που το πάω), ατελείωτα είδη πατάτας, θαλασσινά, λαχανικά, και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό! Εμπόριο – Θρησκεία σημειώσατε 1. Περνάς έξω από οποιοδήποτε κατάστημα φαγητού και έχεις να διαλέξεις περισσότερα από ότι είχες πριν ξεκινήσεις τη νηστεία! Προσαρμόζεται ακόμα και η Θρησκεία στις επιβολές της εποχής (τα έλεγε ο Χριστόδουλος κάποτε: ελάτε όπως είστε). Μέχρι και οι αλυσίδες φαγητών από το εξωτερικό προσαρμόζουν το μενού τους αυτές τις μέρες. Μη σας ξεφύγει Χριστιανός!! Όλοι μας έχουμε ζήσει εικόνα Καθαρής Δευτέρας: Στριμωγμένοι σε κάποιο ουζερί, παιδία σκυλιά, αναποφάσιστοι φίλοι, και οι σερβιτόροι τρελαμένοι να τρέχουν με τους δίσκους γεμάτους καλαμαράκια, χταπόδια, πατάτες, σαλάτες, γαρίδες, γίγαντες, ρεβυθοκεφτέδες, μελιτζανοκεφτέδες, και ότι άλλο τηγανίζεται! Τόσο τηγανητό λάδι που τρώμε εκείνη τη μέρα δεν το τρώμε σε ένα μήνα. Είναι διασκεδαστική η όλη υπόθεση. Ασθενής και οδοιπόρος, λέγανε κάποτε, δε χρειάζεται να νηστέψουν. Τώρα δε χρειάζεται κανένας! Άσε που η νηστεία παχαίνει κιόλας! Τόσος υδατάνθρακας και τόσο τηγανητό λάδι, σκέτη καταστροφή. Και αν δείτε στις εκπομπές που μας δείχνουν τι να μαγειρεύουμε στις μέρες νηστείας, εκεί να δείτε γέλιο! Μας έχει πιάσει ένα κατοχικό σύνδρομο και ξαφνικά ανακαλύψαμε όλοι την τέχνη της μαγειρικής. Δε μας λείπει το φαγητό, η εγκράτεια μας λείπει. Ο περιορισμός της αλαζονικής μας καθημερινής συμπεριφοράς μας λείπει. Ο περιορισμός της εμπορευματοποίησης των πάντων μας λείπει. Το αίσθημα της έλλειψης μας λείπει ώστε να καταλάβουμε πόσο σημαντικά είναι ορισμένα πράγματα στη ζωή μας και δεν τα εκτιμούμε. Αν διαθέταμε τη μισή από τη δημιουργικότητα από αυτή που χρησιμοποιούμε για να βρούμε τρόπους να ξεγελάσουμε τις απαγορεύσεις, στο να διορθώσουμε την πραγματική εικόνα της καθημερινότητας μας, πραγματικά θα ήμασταν αρκετά πιο ευτυχισμένοι. Να είστε όλοι καλά!