Μία μέρα στην πόλη των 5 εκατομμυρίων αρκεί για να σε γεμίσει αρνητική ενέργεια. Ξυπνάς το πρωί και για να κερδίσεις λίγη ώρα ύπνου δεν παίρνεις πρωινό, αλλά βρίσκεις τον πρώτο φούρνο και παίρνεις κάτι για το δρόμο. Στη συνέχεια μπαίνεις στο μετρό το οποίο για να προλάβεις τρέχεις στις κυλιόμενες σκάλες και μπαίνεις γρήγορα μέσα πριν οι πόρτες κλείσουν. Τι κι αν το επόμενο θα έρθει σε δύο λεπτά; Εσύ θες αυτό γιατί σύμφωνα με τη λογική των Αθηναίων αν χάσεις το μετρό αυτό μπορεί να χάσεις και το λεωφορείο στο σταθμό μετεπιβίβασης Αν θες πάλι να αλλάξεις συρμό στο Σύνταγμα πας και μπαίνεις μαζί με όλους τους άλλους που θέλουν το ίδιο πράγμα με εσένα στο πρώτο βαγόνι, έτσι ώστε στο Σύνταγμα να μη χρειαστείς να περπατήσεις πολλή ώρα στην αποβάθρα. Όταν το τρένο σταματήσει στο Σύνταγμα τότε θα πρέπει να ξέρεις προς τα που να κατευθυνθείς γιατί αλλιώς την έχεις άσχημα. Ο όχλος που βγαίνει από το συρμό θα σε παρασύρει αναγκαστικά προς την κατεύθυνσή τους. Δεν έχεις δικαίωμα επιλογής. Μετά από μια ώρα περιπέτειας φτάνεις στη δουλειά, που με όλη αυτή την κούραση θες ένα διάλειμμα για καφέ, αλλά οι δουλειές τρέχουν, το άγχος αυξάνει. Η ώρα περνά και αρχίζει το ίδιο μαρτύριο για την επιστροφή στο σπίτι. Φτάνεις σπίτι, γευματίζεις και κοιμάσαι για να ξαναξυπνήσεις το πρωί και να ακολουθήσεις την ίδια πορεία.
Τέλος θα σας θυμίσω κάποιες εικόνες που σίγουρα ξέρετε εσείς που ζείτε σε αυτή την πόλη:
- Γυναίκα οδηγός που βάφεται στο αυτοκίνητο αντί για το σπίτι της
- Καφές στο αυτοκίνητο
- Τσακωμοί στο δρόμο ή στο λεωφορείο
- Κορνάρισμα ακόμα και στο κόκκινο φανάρι
- Ο τροχονόμος της βουλής που βάζει τους βουλευτές στο προαύλιο και μετά αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους
- Σκυλάκια να αφοδεύουν παντού
- Επαίτες στον ηλεκτρικό
- Στενό μαρκάρισμα στα λεωφορεία
- Οδηγό λεωφορείου να μην παραλαμβάνει επιβάτη γιατί απλά βαριόταν να ξανανοίξει την πόρτα
- Χρήστες ναρκωτικών στην Πλ. Ομονοίας.
Σας θύμισα κάτι; Μήπως όμως εσείς εκεί κάτω τα γουστάρετε όλα αυτά; Τότε απλά μην γκρινιάζετε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου