Απόδειξη, αυτός ο άγνωστος!

Γειά και χαρά. Είμαστε που λέτε με φίλους και τρώμε σε ταβέρνα. Μεγάλη παρέα, πολλές παραγγελίες, έχουμε κάνει το σερβιτόρο μπαλάκι του τέννις απο το πήγαινε - έλα. Και όταν έρχεται η ώρα να πληρώσουμε, προσγειώνεται στο τραπέζι μας το μαγικό χαρτάκι. Και σε αυτό το σημείο ξεκινάει το περίεργο της υπόθεσης. Πριν μερικούς μήνες, σε αντίστοιχη περίπτωση η μόνη μας έγνοια ήταν να δούμε τι χρωστάει ο καθένας και να συγκεντρώσουμε το τελικό ποσό του λογαρισμού. Τώρα πια, η μόνη μας σκέψη είναι ποιός θα πάρει το μαγικό χαρτάκι που λέγεται: Απόδειξη! Και αυτό γίνεται παντού. Σε καφετέριες, φαγάδικα, οπουδήποτε πάει παρέα να καταναλώσει. Κοιτάμε τις πεταμένες αποδείξεις στο ταμείο που δεν μπήκαν στον κόπο να πάρουν οι προηγούμενοι πελάτες και είναι σα να κοιτάμε τούρτα παγωτό σε περίοδο δίαιτας. Πως μας κάναν έτσι; Και τώρα οι περισσότεροι ζητάνε αποδείξεις (και καλά κάνουν). Αν για κάποιο λόγο δε μας φέρουν, είμαστε έτοιμοι να διεκδικήσουμε, όπως θα διεκδικούσαμε θέση parking στα Πατήσια σε ώρα αιχμής. Γιατί νιώθω πως το κράτος έχει μια τάση να μας χωρίζει σε στρατόπεδα που το ένα είναι έτοιμο να πολεμήσει το άλλο; Καπνιστές - μη καπνιστές, καταναλωτές - έμποροι,.. Θα μου πείτε η κάθε κατηγορία πολιτών έχει διαφορετικές ανάγκες και διαφερετικά συμφέροντα. Ο σκοπός όμως είναι να εξομαλύνεις καταστάσεις και να λειτουργείς πυροσβεστικά και αποτελεσματικά, τουλάχιστον όταν θεωρείσαι κρατικός μηχανισμός. Στο χωριό μου έτσι λένε! Και για να επανέλθω, το θέμα με τις αποδείξεις είναι κάτι σαν urban legend που λένε και οι φίλοι μας οι αμερικάνοι. Κυκλοφορεί απο στόμα σε στόμα, κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει πραγματικά και οι αρμόδιοι ακόμα το ψάχνουν. Πήραμε όλοι πανικοβλημένοι κουτιά και φυλάμε τις αποδείξεις απο νερό, ήλιο, υγρασία, ποντίκια, ραδιενέργεια, κλοπή και ούτε και γω ξέρω απο τι άλλο. Θα έπρεπε να τις συγκεντρώσουμε όλοι μαζί, να τις κάνουμε χαρτοπόλεμο, και να τις πετάμε απο το πρωί ως το βράδυ στους "αρμόδιους", γιατί για τα καρναβάλια είναι! Α, μεταξύ μας, αν σας περισσέύει καμία αποδειξούλα, για στείλτε την προς τα εδώ.. ποτέ δεν ξέρεις ;-)