Η άγνωστη Αθήνα

Πολλά κτίρια στην Αθήνα μένουν στην αφάνεια παρά τη μεγάλη ιστορία που κρύβουν. Ένα τέτοιο κτίριο είναι αυτό που βρίσκεται στην Οδό Κοραή 4.Το βλέπεις βγαίνοντας από το σταθμό του μετρό στο
Πανεπιστήμιο και από την έξοδο προς Κοραή στα αριστερά σου. Στο σημείο υπάρχει γνωστή στοά με πολλές καφετέριες. Η ιστορία του κτιρίου ξεκινά λίγο πριν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μας την παρουσιάζει στο βιβλίο του ο Ι. Γιαννόπουλος, από όπου και το απόσπασμα που ακολουθεί:

"Το ίδιο το κτήριο, που η κατασκευή του τελείωσε το 1938, δεν περίμενε ότι θα είχε αυτή την ιστορία που του επιφύλασσε η μοίρα. 'Όταν το 1936 η Εθνική Ασφαλιστική αποφάσισε να χτίσει το δικό της μέγαρο, υπέβαλλε τα σχέδια του κτηρίου στην κυβέρνηση προς έγκριση. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Ιωάννης Μεταξάς, ενδιαφέρθηκε για το οικοδόμημα, μιας και επρόκειτο να γίνει στην καρδιά της Αθήνας, επιθυμώντας να έχει ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο αντάξιο της κλασικής πρωτεύουσας και να αποτελέσει ένα κόσμημα γι' αυτήν. Επειδή δε ένας καινούριος νόμος του Κράτους έλεγε και επέβαλλε όλα τα υπό ανέγερση κτήρια να διαθέτουν και υπόγεια αντιαεροπορικά καταφύγια, φρόντισαν ώστε και το κτήριο της Εθνικής Ασφαλιστικής να διαθέτει ένα από τα καλύτερα. Γι' αυτό τον λόγο αυτά έγιναν και εξοπλίστηκαν ακόμη και με πόρτες που δεν μπορούσαν να εισέλθουν αέρια, από Γερμανούς τεχνικούς στο Βερολίνο. Το 1938 λοιπόν, το κτήριο ήταν έτοιμο, πραγματικό καύχημα τεχνικής για την εποχή εκείνη. Διέθετε εκτός των υπερσύγχρονων αντιαεροπορικών καταφυγίων, πρότυπους ανελκυστήρες, κεντρική θέρμανση και ότι άλλο μπορούσε να φανταστεί κανείς. Στα υπόγεια διέθετε επίσης τρεις μεταλλικές δεξαμενές νερού, τουαλέτες και δυο μικρά λουτρά, ένα στον πρώτο και ένα στο δεύτερο υπόγειο. Τα δυο υπόγεια, εκτός από ένα κεντρικό κλιμακοστάσιο που τα συνέδεε με όλους τους ορόφους, επικοινωνούσαν και με εσωτερική σκάλα από την πλευρά της οδού Κοραή, από 'κεί δηλαδή που μπήκε ο Guido. Η Εθνική ασφαλιστική δεν χάρηκε για πολύ το ιδιόκτητο κτήριο της. Λίγο μετά την 28η Οκτωβρίου 1940, η κυβέρνηση επιτάσσει το κτήριο και εγκαθιστά εκεί κρατικές υπηρεσίες. Στις 27 Απριλίου του 1941, ημέρα εισβολής των Γερμανικών Στρατευμάτων στην Αθήνα, το κτήριο επιτάσσεται απ' αυτά και στον 5ο όροφο υψώνεται η Γερμανική Σημαία. Εκεί θα μείνει για 1.264 ημέρες - μέχρι τις 12 Οκτωβρίου 1944, την ημέρα που η Αθήνα γίνεται ελεύθερη και οι Γερμανοί φεύγουν.
Εγκαθίσταται λοιπόν εδώ η Γερμανική KOMMANDANTUR με όλες τις υπηρεσίες της. Στον 5ο όροφο το ανακριτικό της τμήμα, στους άλλους οι διοικητικές της υπηρεσίες - δηλαδή στον 4ο, 3ο και 2ο - και στον Ιο η στρατιωτική της φρουρά. Τα υπόγεια αντιαεροπορικά καταφύγια γίνονται κρατητήρια μεταγωγών. Κρατούνται εδώ άτομα για μικρό χρονικό διάστημα, από μιας μέχρι δεκαπέντε ημερών, μέχρι δηλαδή να μεταφερθούν στα οριστικά σημεία εκτελέσεως της ποινής τους (Αβέρωφ-Μέρλιν-Χαϊδάρι). Ο πρώτος και ο δεύτερος θάλαμος όπως μπαίνει κανείς από την οδό Κοραή, χρησιμοποιείται από το διοικητικό προσωπικό των κρατητηρίων. Ο τρίτος θάλαμος είναι εκείνος που θα χρησιμοποιηθεί από τα άτομα με τον μικρότερο χρόνο κρατήσεως, ενώ στον τέταρτο θάλαμο ο χώρος διαρρυθμίστηκε έτσι ώστε να γίνουν έξι μικρά κελιά απομονώσεως. Σ' αυτά έμπαιναν τα άτομα που η ανάκριση τους δεν είχε ακόμη τελειώσει."

Αξίζει να σημειωθεί ότι στα υπόγεια του κτιρίου υπάρχουν ακόμα χαραγμένα τα μηνύματα των φυλακισμένων